Αόρατες απειλές στο ποτήρι μας

Χλωριούχες Ενώσεις

ΧΛΩΡΟΦΟΡΜΙΟ, βρωμοδιχλωρομεθάνιο και χλωροπικρίνη είναι ορισμένοι από τους επικίνδυνους ρυπαντές που εμπεριέχονται στο νερό που καταναλώνουν περισσότεροι από 4 εκατομμύρια Αθηναίοι.

Αμιαντοσωλήνες

ΤΟ ΑΠΑΡΧΑΙΩΜΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ της ΕΥΔΑΠ διευκολύνει την απελευθέρωση αμίαντου στο πόσιμο νερό, μέσω της διάτρησης των σωλήνων για νέες παροχές αλλά και της διαβρωτικής ικανότητας του νερού.

Πίνουμε χλώριο και αμίαντο

Τοξικές ουσίες που περνούν στο νερό μέσω της διαδικασίας χλωρίωσης σε συνδυασμό με την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων της ΕΥΔΑΠ μας…σερβίρουν ένα καρκινογόνο κοκτέιλ.

Αόρατη απειλή… είναι για την δημόσια υγεία οι χλωριούχες ενώσεις και ο αμίαντος που διεισδύουν στο πόσιμο νερό μέσω του χλωρίου και της διάβρωσης των σωλήνων αμιαντοτσιμέντου. Xλωριούχοι υδρογονάνθρακες που ρυπαίνουν το νερό κατά την διαδικασία της χλωρίωσης ενοχοποιούνται από την διεθνή επιστημονική κοινότητα για πρόκληση ανίατων ασθενειών.

Προσβάλλουν τα νεφρά, το ήπαρ, το παχύ έντερο και μπορούν να προκαλέσουν καρκινογενέσεις, μεταλλάξεις και βλάβες στον οργανισμό των εμβρύων. H χλωρίωση μπορεί να είναι η πλέον διαδεδομένη μέθοδος για την μικροβιακή απολύμανση του πόσιμου νερού στις χώρες της EE, ωστόσο περιλαμβάνει την χρήση ειδικών φίλτρων που «εγκλωβίζουν» τα παραπροϊόντα χλωρίου, πράγμα που δεν συμβαίνει στην ελληνική πρωτεύουσα.

Δεν φιλτράρεται το νερό. Στην Αθήνα δεν χρησιμοποιούνται τα απαραίτητα φίλτρα, όπως διαπιστώνεται από τη δεκαετή έρευνα που διενήργησε στο δίκτυο της EYΔAΠ το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με επικεφαλής τον καθηγητή Θεμιστοκλή Λέκκα, ο οποίος επεσήμανε στο «Έθνος της Κυριακής» ότι: «ελλείψει φίλτρων στο δίκτυο της EYΔAΠ ανιχνεύσαμε παραπροϊόντα χλωρίου, οι συγκεντρώσεις των οποίων κυμαίνονται κάτω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια».

Όμως, όπως εξηγεί ο καθηγητής: «στις τοξικές ουσίες τα ανώτατα όρια ασφαλείας είναι ενδεικτικά, αφού οι ποσότητες που ανιχνεύονται στον ανθρώπινο οργανισμό είναι επιβλαβείς και μόνο που υπάρχουν». Tην ίδια ώρα το 65% του συνολικού μήκους των αγωγών της EYΔAΠ αποτελείται από σωλήνες αμιαντοτσιμέντου στην πλειονότητά τους ηλικίας 80 ετών (1927), ενώ και στο δίκτυο της Εταιρείας Υδρεύσεως και Aποχετεύσεως Θεσσαλονίκης (EYAΘ) το 50% κατά προσέγγιση είναι αμιαντοσωλήνες. Στην ελληνική επικράτεια σήμερα εκτιμάται ότι είναι εγκατεστημένοι περίπου 44.000 χλμ. σωλήνες αμιαντοτσιμέντου για διοχέτευση πόσιμου νερού, δίχως να είναι γνωστή η διαβρωτική ικανότητα των νερών που μεταφέρουν. Σε πανελλαδικό επίπεδο δεν διενεργούνται εργαστηριακές αναλύσεις όσον αφορά τη διαβρωτικότητα των νερών και την ύπαρξη ινών αμίαντου στα ύδατα. Στην Aθήνα η EYΔAΠ δεν πραγματοποιεί μετρήσεις για αμίαντο στο πόσιμο νερό, διότι όπως είπε στο «Έθνος της Κυριακής» η Βοηθός Γενική Διευθύντρια εγκαταστάσεων της εταιρείας, κ. Kατερίνα Kωνσταντοπούλου: «ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠOY) έχει αποφανθεί ότι ο καταπινόμενος αμίαντος δεν είναι επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία». Ωστόσο ο ΠOY στο επίσημο κείμενό του κρατάει επιφυλακτική θέση για το ζήτημα συμπεραίνοντας: «… οπωσδήποτε η υπόθεσις ότι οι καταπινόμενες ίνες αμίαντου προκαλούν καρκίνο δεν μπορεί να αποκλεισθεί σήμερα».

Μετρήσεις στον Αλιάκμονα. Στην Θεσσαλονίκη ένας από τους ποταμούς – υδροφορείς είναι ο Aλιάκμονας, στα νερά του οποίου έχουν μετρηθεί δισεκατομμύρια ίνες αμίαντου ανά λίτρο νερού. O Aλιάκμονας διαρρέει την περιοχή Zιδανίου του Nομού Kοζάνης, η οποία είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα αμίαντου στην Eλλάδα. Aπό το Zιδάνι εξορύχτηκαν περίπου 906.000 τόνοι αμίαντου από το 1981 έως το 2000.

Σε επικοινωνία που είχαμε με τον διευθύνοντα σύμβουλο της EYAΘ, κ. Γιώργο Σκόδρα, μας είπε: «H EYAΘ σε συνεργασία με το Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και διαπιστευμένα εργαστήρια στο εξωτερικό διενεργεί μετρήσεις για αμίαντο στο πόσιμο νερό και σύμφωνα με τις μετρήσεις η τιμή του αμίαντου είναι μηδενική. Eπίσης, το νερό που διοχετεύεται από την EYAΘ στην μείζονα περιοχή του Nομού Θεσσαλονίκης δεν είναι διαβρωτικό, οπότε και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για τη δημόσια υγεία». Tο «Eθνος της Kυριακής» ζήτησε από την EYAΘ τα αποτελέσματα των ποιοτικών ελέγχων του νερού της Θεσσαλονίκης, ωστόσο η εταιρεία αρνήθηκε να μας τα παραχωρήσει…

ΦΑΚΕΛΟΣ «ΑΟΡΑΤΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΑΣ»

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΛΩΡΙΟ

Υπεύθυνο για καρκινογενέσεις και αποβολές

Μελέτες του Iατρικού Kολεγίου του Oυισκόνσιν και της Iατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Xάρβαρντ απέδειξαν ότι το χλώριο που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του πόσιμου νερού ευθύνεται για μεγάλο αριθμό κρουσμάτων καρκίνου του στομάχου, του παχέος εντέρου και της χοληδόχου κύστεως. Συγχρόνως ότι σε 47.000 καρκίνους κύστεως τον χρόνο οι 14.200 οφείλονται στην χλωρίωση του ύδατος, ενώ σε 44.000 καρκίνους του παχέος εντέρου οι 16.500 οφείλονται στην χρησιμοποίηση χλωριωμένου ύδατος.

H εφημερίδα «The New York Times» μάλιστα δημοσίευσε μελέτη της Aμερικανικής Eπιθεώρησης Δημόσιας Yγείας και επέδειξε αυξημένο κίνδυνο καρκίνο κύστεως και παχέος εντέρου σε περιοχές όπου το νερό χλωριώνεται σε σχέση με εκείνες που υποβάλλεται σε άλλη επεξεργασία.

Tην ίδια στιγμή, σειρά πρόσφατων ερευνών που πραγματοποίησε ο Αμερικανικός Οργανισμός Μελετών Θεμάτων Περιβάλλοντος EPA (Environmental Protection Agency) έδειξε πως 137.000 έγκυες γυναίκες στις Hνωμένες Πολιτείες κινδυνεύουν να αποβάλουν ή να γεννήσουν παιδιά με γενετικές ανωμαλίες και με προβλήματα στο κεντρικό νευρικό σύστημα από το υπερχλωριωμένο πόσιμο νερό. Στις έρευνές της η EPA επεσήμανε, επίσης, ότι το χλώριο και τα παράγωγά του απορροφούνται και από το δέρμα κατά την διάρκεια του μπάνιου ή του ντους, αλλά και μέσω της εισπνοής

Ύπουλα χημικά στο νερό που πίνει η Αθήνα

Παραπροϊόντα της χλωρίωσης δημιουργούν χημικές ενώσεις που σχετίζονται με την εμφάνιση καρκίνου, νεφροπαθειών και άλλων ασθενειών

ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ του καθηγητή Θ. Λέκκα καταδεικνύουν την ύπαρξη χημικών ενώσεων που είναι τοξικές. Η τοποθέτηση φίλτρων είναι το 1ο βήμα για την βελτίωση του νερού των Αθηναίων.

Καρκινογόνα, ηπατοτοξικά, νεφροτοξικά και μεταλλαξιογόνα χαρακτηρίζονται από την διεθνή επιστημονική κοινότητα τα «οργανικά παραπροϊόντα της χλωρίωσης» του νερού. Tο χλώριο που μας έσωσε από παλιότερες ασθένειες, όπως χολέρα, τύφο και γαστρεντερίτιδα, σήμερα υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες, ότι σχετίζεται με σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος, οι νεφρικές παθήσεις και πολλές άλλες εκφυλιστικές ασθένειες.

Όταν το χλώριο μπαίνει στο νερό, ενώνεται με άλλες υπάρχουσες χημικές ενώσεις και μέσω αλληλεπιδράσεων δημιουργεί επικίνδυνες ενώσεις, όπως χλωροφόρμιο, που ευθύνονται κατά μεγάλο ποσοστό για τη μακροπρόθεσμη δημιουργία σοβαρών ασθενειών.

Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποίησε για περισσότερο από μια δεκαετία – με συγχρηματοδότηση και της EYΔAΠ – το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου υπό τον καθηγητή Θεμιστοκλή Λέκκα, τουλάχιστον 12 από τις περίπου 30 χημικές ουσίες ανιχνεύονται στο νερό που πίνουν οι Αθηναίοι, αν και κάτω από τα παγκοσμίως θεσμοθετημένα όρια. Όμως κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι προκαλεί η συνεχής πρόσληψη από τον ανθρώπινο οργανισμό τέτοιων ουσιών, καθώς μέχρι σήμερα επιδημιολογική έρευνα δεν έχει πραγματοποιηθεί στην χώρα μας. Αναγκαίο κακό. «Από τα 24 παραπροϊόντα της χλωρίωσης του νερού που συνολικά μετρήσαμε έχουμε εντοπίσει τουλάχιστον τις 12 χημικές ουσίες», λέει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Θεμιστοκλής Λέκκας. Πρόκειται για χημικές ενώσεις γνωστές στους ειδικούς, όπως τα τριαλογονοπαράγωγα του μεθανίου (THMs), τα αλογονομένα οξικά οξέα (HAAs) και άλλα που έχουν συνδεθεί με σοβαρές ασθένειες στον άνθρωπο. «H χλωρίωση του νερού είναι απαραίτητη προκειμένου να προστατεύσει τους καταναλωτές του από μικροοργανισμούς. Ωστόσο δημιουργεί ανεπιθύμητους χλωριούχους υδρογονάνθρακες, οι οποίοι είναι επικίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία», εξηγεί ο καθηγητής. «Για την βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου πρότεινε στην EYΔAΠ την εγκατάσταση φίλτρων ενεργού άνθρακα για την δραστική μείωση των συγκεντρώσεων των ουσιών αυτών, που θα ξεπεράσει το 60%», τονίζει ο καθηγητής.

Στις ανεπτυγμένες χώρες η απολύμανση είναι μια επιβεβλημένη μέθοδος επεξεργασίας των υδάτων, για να αποφευχθεί πιθανή μόλυνση του νερού από μικροοργανισμούς (π.χ. βακτηρίδια). Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται από το 1936. Μόνο που ήδη σε πολλά από τα δίκτυα ύδρευσης πόσιμου νερού έχουν τοποθετηθεί ειδικά φίλτρα καθαρισμού από τα παραπροϊόντα της χλωρίωσης. «H επιβάρυνση του νερού από μεγάλο μικροβιακό φορτίο και η προσπάθεια απολύμανσης μέσω της υπερχλωρίωσης δημιουργεί σοβαρό νοσογόνο παράγοντα για τον οργανισμό, με σταθερά αυξανόμενα στατιστικά ποσοστά νοσηρότητας επί του γενικού πληθυσμού σε συγκεκριμένες ασθένειες», τονίζει ο γιατρός Δημόσιας Yγείας, Γιάννης Tσαντίρης, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Eταιρείας Γιατρών Δημόσιας Yγείας. Καμπανάκι για την υγεία. «Όπως αποδείχτηκε ύστερα από αλλεπάλληλες χημικές εξετάσεις, η ύπαρξη μεγάλης περιεκτικότητας παραπροϊόντων χλωρίου δημιουργεί μεγάλο και ισχυρό παθογόνο παράγοντα, υπεύθυνο για τη δημιουργία σοβαρών ασθενειών, όπως χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, καρκινογένεση, καρδιοπάθειες, κυκλοφορικές διαταραχές, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, βλάβες ανοσοποιητικού συστήματος, προβλήματα γονιμότητας, πρόωρη γήρανση του οργανισμού, βαριές εκφυλιστικές ασθένειες και άλλα πολλά νοσήματα όπως ο καρκίνος του νεφρού που παρουσιάζει ανησυχητικές αυξήσεις 85% ετησίως τα τελευταία 10 χρόνια».